قمری - مرجان

عمره ی مسافرهمیشگی
همدم روزهای خوب سادگی
پَرتو یه سایه بون بود واسه من
تو جهنم بزرگ زندگی
ای صمیمی تر از آسمون و باد
تو چرا اسم منو بردی ز یاد
بازداره صدای موندنت می آد
قفس تنگ دلم تو رو میخواد
توی که نقش امید توی چشم من میکاشتی
توی که عطر تنت رو روی شاخه ها میذاشتی
عمره ی مسافرهمیشگی
برده اون روزای خوب سادگی
حالا که به شهر قلبم نمی آی
واسه من راهی نداره زندگی
واسه من راهی نداره زندگی
حالا این منم که بی تو پر پروازم شکسته
پر پروازم شکسته
عمره ی مسافرهمیشگی
برده اون روزای خوب سادگی
حالا که به شهر قلبم نمی آی
واسه من راهی نداره زندگی
واسه من راهی نداره زندگی
حالا این منم که بی تو پر پروازم شکسته
پر پروازم شکسته